Dün size vapurda rastlaştığım ve oyunculuk eğitimine giden genç hanımdan bahsetmiştim.

Adı Gülse. İzmir'den Adamız'a gelmiş bir avukat.

Dün ona "Seçmelere mi katılacaksınız?" diye sormamla başlayan konuşmamız sonunda ve Kabataş'a ulaştığımızda bana "İyi ki sizinle rastlaştık, iyi ki bu konuşmayı yaptık" diyen çok güzel ve zarif bir genç kadın.

Konuşmamız sırasında ben ona "rekreatif yaşamın" temel kuralı olan "eğlenerek öğrenmeden" söz ettim. Bir insan yaptığında eğleniyorsa, o zaman coşkusu kendisinden dışa doğru yayılıyor! 

Yani ezberlediğini yanlış hatırlayacağı kaygısıyla sahne aldıkça yanlış yapmaya devam eder ama olabilir ki bir kelimeyi yanlış söyledi ve bundan eğleniyorsa (kendi kendine gülebiliyorsa) o yanlış yanlış olmaz! Çünkü eğlenerek öğrenmiştir ve asla bir daha yanlış okumaz!

"Herkes benim gibi" diyerek kendisini savunmaya çalıştığında, "Herkes kaygılı olabilir, sen herkes değilsin.." dedim. Bunu da sıklıkla yaparız biz; kendimizi haklı çıkarmak adına kendimize yandaş buluruz 

Bir başka argümanı meslek değişikliği idi. "Okurken çok başarılıydım ama avukatlık yapmayı hiç sevmedim. Bu iki alakasız meslek konusunda herkes bana avukatlığa devam etmemi söylüyor..."

One hayatımdaki meslek değişikliklerinden ve her meslekte nasıl en iyilerden olduğumdan bahsettim ve dedim ki:

"Hayatta hiçbir şey alakasız değildir. Yaşarken bize alakasız gelen her şey, vakti geldiğinde anlamını bulur. Sen avukatlıkla oyunculuk benzeşmez sanıyorsun ama ya sana bir avukatı oynaman teklif edilse? Ya da bir ajans sana bir anlaşma sunduğunda, o anlaşmada yer alan aleyhindeki maddeleri avukat gözüyle görerek kendini kurtarabilsen? Alakasız diyebilir misin?"

Bir pazar düşüncesi olarak, kendinizi baltaladığınız ne tür düşünce varsa, silkinip atın onları!

Eğlenerek öğrenme ve rekreatif yaşam, düsturunuz olsun!

İyi pazarlar Gülmeyi, gülümsemeyi hatırlayın.