“Çalışmak, Başarısızlık, Pişmanlıklar, Kendi İstediğin Hayatı Yaşamak”
'Çalışmak bana önemli bir psikolojik gelir sağlıyor.'
Editor
0
İnsanların kariyerlerinde yaşadığı en büyük pişmanlıklardan ilk ikisi maaş zammı istememek ve iş-yaşam dengesine öncelik vermemekmiş. Resume Now tarafından geçtiğimiz aylarda yapılan bir araştırma sonuçları böyle söylüyor.
Avustralyalı Bronnie Ware de, hemşirelik kariyeri boyunca ilgilendiği hastalarla iletişiminden derleyerek yazdığı “Ölmeden Önce Pişman Olduğumuz 5 Şey” başlıklı kitabında, insanların en büyük pişmanlığının “Keşke başkalarının benden beklediği değil de, kendi istediğim hayatı yaşama cesareti gösterseydim.” olduğunu anlatıyordu.
Bu yazıda sizlerle “çalışmak, başarısızlık, pişmanlıklar, kendi istediğin hayatı yaşamak” konuları üstüne düşünelim isterim.
*
Geçtiğimiz günlerde Emre Başkan’ın önerisiyle, bugün mesleklerinde iyi yerlere gelmiş, bildiğimiz tanıdığımız kişilerin başarısızlıklarını konu alan “Bazen Olmaz” kitabını okumuştum.
“Başarısızlık denince aklıma ilk gelen şey iç huzuru kaybetmek. İtibar kaybetmek de buna dahil.” diyordu röportajında Ali Sabancı.
“Çalışmak bana önemli bir psikolojik gelir sağlıyor.” diye anlatıyordu Muhtar Kent de. Ve psikolojik geliri şöyle tanımlıyordu:
İnsanın muhakkak her gün yeni bir şey öğrenmesi lâzım. Her gün yeni bir şey öğrenme imkanını kazanacak bir ortam yarattığınızda “psikolojik gelir” elde ediyorsunuz.
Kitapta, Kale Grubu’nun başkanı, -aynı zamanda LinkedIn'de benim de değerli bir okuyucum olan- sevgili H. Zeynep Bodur Okyay ise başarıya doğru yol alırken verdiği bir mücadeleyi anlatıyordu: Babasıyla verdiği “kendi olma mücadelesi”ni.
Zeynep Hanım vaktiyle şu soruyu sormuş ve bu da onun yolunu açmış:
“Acaba kendim miyim? Kendi hayalimi mi gerçekleştiriyorum? Yoksa başkasının hayalini mi?”
*
Frank Sinatra’nın “My Way” şarkısı vardır; bilir misiniz?
Bundan 4 yıl önce o şarkının yazıldığı eve gitmiş ve gerisindeki ilginç hikayeyi de o vesileyle öğrenmiştim.
60'lı yıllarda Fransa’nın ikonik popçularından Claude François, Paris yakınlarındaki evinde, havuzunun başında “Comme d’habitude” parçasını yazar. Aşka matemi anlatan bir parçadır bu.
Şarkı Fransa'da radyolarda çalınmaya başladığında, o sırada Fransa’da tatilde olan Kanadalı bir besteci, şarkının melodisinde kendini çeken bir şey olduğunu fark eder. O dönemde işinden sıkılan ve müzik dünyasından çekileceğini söyleyen Frank Sinatra’ya bu parçanın çok uygun olacağını düşünür.
Şarkının peşine düşer ve uyarlama, yayımlama haklarını alır.
New York’a döndüğünde daktilonun başına oturur ve “Frank Sinatra olsaydı, ne söylerdi?”yi düşünüp, bir gecede şarkıya yeni sözler yazar.
Ve 1969 yılında Frank Sinatra’nın My Way uyarlaması derin felsefesi ve güçlü melodisi ile bütün zamanların en başarılı pop şarkısı hâline gelir.
Pek çoğumuzun hislerini iyi özetleyeceğini düşündüğüm parçanın sözlerini yazayım ve sizi düşünmeye davet edeyim:
Avustralyalı Bronnie Ware de, hemşirelik kariyeri boyunca ilgilendiği hastalarla iletişiminden derleyerek yazdığı “Ölmeden Önce Pişman Olduğumuz 5 Şey” başlıklı kitabında, insanların en büyük pişmanlığının “Keşke başkalarının benden beklediği değil de, kendi istediğim hayatı yaşama cesareti gösterseydim.” olduğunu anlatıyordu.
Bu yazıda sizlerle “çalışmak, başarısızlık, pişmanlıklar, kendi istediğin hayatı yaşamak” konuları üstüne düşünelim isterim.
*
Geçtiğimiz günlerde Emre Başkan’ın önerisiyle, bugün mesleklerinde iyi yerlere gelmiş, bildiğimiz tanıdığımız kişilerin başarısızlıklarını konu alan “Bazen Olmaz” kitabını okumuştum.
“Başarısızlık denince aklıma ilk gelen şey iç huzuru kaybetmek. İtibar kaybetmek de buna dahil.” diyordu röportajında Ali Sabancı.
“Çalışmak bana önemli bir psikolojik gelir sağlıyor.” diye anlatıyordu Muhtar Kent de. Ve psikolojik geliri şöyle tanımlıyordu:
İnsanın muhakkak her gün yeni bir şey öğrenmesi lâzım. Her gün yeni bir şey öğrenme imkanını kazanacak bir ortam yarattığınızda “psikolojik gelir” elde ediyorsunuz.
Kitapta, Kale Grubu’nun başkanı, -aynı zamanda LinkedIn'de benim de değerli bir okuyucum olan- sevgili H. Zeynep Bodur Okyay ise başarıya doğru yol alırken verdiği bir mücadeleyi anlatıyordu: Babasıyla verdiği “kendi olma mücadelesi”ni.
Zeynep Hanım vaktiyle şu soruyu sormuş ve bu da onun yolunu açmış:
“Acaba kendim miyim? Kendi hayalimi mi gerçekleştiriyorum? Yoksa başkasının hayalini mi?”
*
Frank Sinatra’nın “My Way” şarkısı vardır; bilir misiniz?
Bundan 4 yıl önce o şarkının yazıldığı eve gitmiş ve gerisindeki ilginç hikayeyi de o vesileyle öğrenmiştim.
60'lı yıllarda Fransa’nın ikonik popçularından Claude François, Paris yakınlarındaki evinde, havuzunun başında “Comme d’habitude” parçasını yazar. Aşka matemi anlatan bir parçadır bu.
Şarkı Fransa'da radyolarda çalınmaya başladığında, o sırada Fransa’da tatilde olan Kanadalı bir besteci, şarkının melodisinde kendini çeken bir şey olduğunu fark eder. O dönemde işinden sıkılan ve müzik dünyasından çekileceğini söyleyen Frank Sinatra’ya bu parçanın çok uygun olacağını düşünür.
Şarkının peşine düşer ve uyarlama, yayımlama haklarını alır.
New York’a döndüğünde daktilonun başına oturur ve “Frank Sinatra olsaydı, ne söylerdi?”yi düşünüp, bir gecede şarkıya yeni sözler yazar.
Ve 1969 yılında Frank Sinatra’nın My Way uyarlaması derin felsefesi ve güçlü melodisi ile bütün zamanların en başarılı pop şarkısı hâline gelir.
Pek çoğumuzun hislerini iyi özetleyeceğini düşündüğüm parçanın sözlerini yazayım ve sizi düşünmeye davet edeyim:
Frank Sinatra, My Way, With Lyrics