BAZEN BİR KELİME ALIR GÖTÜRÜR BİR YERLERE..
Duygu koymadığımızda, sevgi yoksunluğu değil bu, aslında kendimize ve olana saygı aslında..
Editor
0
yaşamlar değişiyor, ne olacağını bilmediğimiz bir yerlere gidiyoruz. bu da çok normal, bizler bilmediğimiz için sıkılıyoruz. duygudan farklı duyguya bir geçiş yapacağız. bu Duygusuzluk değil, nötrlük te değil. olaylara daha geniş açıdan bakabilmek. Duygu koymadığımızda, sevgi yoksunluğu değil bu, aslında kendimize ve olana saygı aslında..
Bunları çok bilmiyoruz. Benim düşüncem çok önemli, herkes benim gibi düşünsün mantığı artık olmayacak gibi. sübjektif bakış açısından çıkacağız. daha objektif daha olumlu, egonun olmadığı herkesin doğal olduğu bir zamana geçiş.
Çok fazla yazmıyorum. Ne olan astrolojik bilgiler ne de şimdiye kadar öğrendiğim ne varsa, hepsi de hükmünü kaybetti duygusu yaşıyorum. olanı olduğu gibi görürken. şu zamanda gördüklerimi yazmanın zamanlaması uygun olsa sanırım paylaşabilirdim. demek ki bir zamanı var.
zihnin gidişinden yüreğin geçişine duygu derken, aslında bildiğimiz de o değilmiş. İnsan olmak duygu derken, ona da vicdan vefa gibi beklenti duyguları koymak ta bir ego. yani yüreği de yanlış biliyoruz. Ego ve zihin acılarla bizi baş başa bırakırken biz onları yüreğin duyguları zannettik. aslında zihnin bizi gölge yüreğe düşürmesinden başka bir şey değildi. hani ver duyguyu derler ya, zihnin ürettiği gölge duygularla hep yönetildik. sevgiyi de, sevgi uğruna kullanılmak ve acıya kadar dönüştürdük. O değildi aslında, sevgi o değildi. şimdi hepsi açığa çıkarken, yüreğimizin o doğal, o saf, o temiz gerçek sevgisine geçiş her şeyi objektif görmek, olumsuz da görmek var orada, neden olduğunu da görmek var. onu dönüştürmek de var. işte o görmekler saygıya sonra da sevgiye götürecektir. sevgi dedik, onun içinde yapmadığımız ne kaldı. her şeyi sevgi uğruna yapmadık mı, en büyük şiddetleri.. peki o sevgi miydi. egonun ve zihnin o akıl oyunlarına hepimiz yenildik.
Şimdi bilmediğimiz görünür olma hali, algıda her şeyi görme haline dönüşüyoruz. görürken de saygıyı öğreniyoruz. sonrada sevgiyi..objektif bakarak, kendimiz için hayrımıza olanı kabule geçişe..
Tabii ki mücadele edeceğiz. bu mücadele de şiddet olmayacak, mücadele ederken, orada hırsın ve rekabetin çok ötesine geçerek, kendimiz için neyin iyi olduğunu göreceğiz. tabii ki biraz duygu olacak, acıtan değil, öğreten duygu olacak.
İşte böyle zamanların da bir yalnızlığı oluyor. zihin öğrendiklerini bırakıyor, bırakırken de o boşluğu ne ile dolduracağız. henüz oraya gelemedik. Öğrendiklerim nerede? onlar eskidi gibi geliyor bana.. yeni bekliyor, benim gibi..
İYİ GECELER...
