Başarı yolundaki insanlar iki türlüdür.
Oyunu kuralına göre oynayanlar ve hile yaparak kazanmaya çalışanlar. Bu az ya da çok her toplumda vardır. Tarih boyunca da vardı.

Hile yapanlar, istekleri yüksek ama yetenekleri düşük olan kesimdir. Bilgi ve beceri yetersizliklerini kurnazlıkla kapatmaya çalışırlar.

İstek ile yetenek dengesini üç hayvan üzerinden anlatayım:

Aslanların  çakallık yapmasına gerek yoktur, çünkü donanımsal üstünlüğüyle istediğini alır.

Tavşanın  isteği yeteneğine denktir, ondan kurnazlığa ihtiyaç duymaz.

Tilki ise  istekleri yüksek ama donanımı düşük olduğu için sürekli kurnazlık yaparak kapasitesinin üstünde kazanç sağlamaya çalışır. Bu da onun varoluş şekli:)

İlginçtir tilkilerden şikayet edenler, aslanlardan çok tavşanlardır. Aslan bilir ki, “zor oyunu bozar.” Aslana çakallık yapılmaz. Adil oyun özlemindeki tavşanlar, doğal olarak kurallı oynamayandan daha çok şikayet ederler.

Hayvanlar aleminden insanlara gelelim.
Kurallı oynamayanlar zamanla sisteme inancı zayıflatarak, başarı kültürünü zehirlerler. Başarı oyununun kanserojen hücreleri onlar. Bütüne zarar vererek büyürler.

İyi haber şu ki, kötü yolda da rekabet vardır. İyi insanlar, doğru yoldan giderken zorluklar yaşar. Kötü yoldan gidenlerin ilerlemesini kolay sanır. Bu bir yanılgı. Kötü yolda daha sert ve kuralsız rekabet var. Yeterince uzun vadede, çok büyük ve tehlikeli bedeller ödüyorlar. Bu bedeller iyilerinkinden farklı olduğundan algılanmıyor olabilir.

Özetle: Kötü yoldan ilerlemek iyilerin sandığı kadar kolay değil:) Kazanmanın bedeli binbir biçimde ödeniyor.