OSMAN AĞA’M!..
Torununum amma görmedim seni,
Editor
0
Torununum amma görmedim seni,
Okuyup öğrendim ben Osman Ağa’m…
Çocuk iken bile oynarken hani,
En önde olmuşsun en, Osman Ağa’m…
*
Ağırbaşlı daha genç bir yiğittin,
O genç yaşta Balkan Harbine gittin…
Gazi olup döndün, sandılar bittin…
Hâlbuki şen döndün şen Osman Ağa’m…
*
Şen dönmüştün çünkü gazi olmuştun,
Sağ dizinden bir şarapnel almıştın,
Genç yaşında ondan topal kalmıştın,
Ün oldu o halin ün Osman Ağa’m…
*
Nerde geçse “Topal Osman„ın adı,
Ermenisi, Rum’u bastı feryadı!..
Giresun’un en şerefli evladı,
Bana göre sensin sen Osman Ağa’m…
*
“Harşıt„ deresinde kurarak pusu,
Bozguna uğrattın işgalci Rus’u,
Hele o kudurmuş Rum’u, Pontus’u,
Men ettin hayattan men Osman Ağa’m!..
*
Sen var iken yara açamadılar,
Türklerin kanını içemediler!
Çoğunu geberttin kaçamadılar,
Çalamaz oldular çan Osman Ağa’m!..
*
Ermeniyi, Rumu önüne kattın,
Tüm Karadeniz’den kazıyıp attın,
Kararan talihi sen aydınlattın,
Tan doğdu seninle tan Osman Ağa’m!..
*
Türk’ün düşmanına hep sancı oldun,
Sen Türk’ün adeta bir hıncı oldun!
Kınına sığmayan kılıncı oldun,
Seni zapt etmedi kın Osman Ağa’m!..
*
Kınından bir çıktın, bilmedin yılma,
Silme cesarettin, vallahi silme…
Çünkü ta Asya’dan, Oğuzdan gelme,
Cevherinde olan gen Osman Ağa’m!..
*
Bu teşhistir teşhis, bu bir tanıdır…
Soyun Oğuzların, Çepni yanıdır,
Katıksız hakiki Türk’ün kanıdır,
Damarında gezen kan Osman Ağa’m…
*
Şanın ve şöhretin destanken dile,
Hele şu Havza’ya gelişin hele!..
Orda Atatürk’le verip elele,
Yön çizdin Millete yön Osman Ağa’m…
*
Darda iken Yurdun, Milletin darda,
En doğru kararı verdin sen orda!
Afyonkarahisar, İscehisarda,
Tarih yazdın tarih dün Osman Ağa’m!..
*
Şerefinle, namusunla, arınla,
Malınla, canınla bütün varınla,
Kurduğun gönüllü alaylarınla,
Şan saldın Vatan’a şan Osman Ağa’m…
*
Sen yükü taşıyan direklerdensin,
Yunanı kürüyen küreklerdensin,
Bu devleti kuran yüreklerdensin,
Can verdin devlete can Osman Ağa’m!..
*
Buna rağmen buna, giderken önde,
Zerre kadar bir suç, yok iken sende,
O meçhul “Şükrü Bey„ meselesinde,
Zan altında kaldın zan Osman Ağa’m…
*
Oysaki sen haksızları susturdun!
Asileri yakaladın, kıstırdın!..
Ve Koçgiri isyanını bastırdın,
Kin duydular sana kin Osman Ağa’m!..
*
Kin duyanlar sana pusu kurdular!..
Gelip oturduğun evi sardılar,
Bir Nisan akşamı seni vurdular,
Gün görmeden gittin gün Osman Ağa’m!..
*
Gitsen de doğrusun gitsen de haksın,
Seni haksız bulan kendine baksın!
Kıyamete kadar yaşayacaksın,
Veremezler sana son Osman Ağa’m!..
*
Bu destan bir nebze senin tarifin,
Tarif de destanı yazan Arif‘in...
İnan ki torunun Ozan Arif‘in,
Gönlünde hansın sen, Han Osman Ağa’m…
Ozan ARİF
GIRESUN ALUCRA.
