KAYIP
Gönlümün lisanına yaban düşen sevgili
Editor
0
Gönlümün lisanına yaban düşen sevgili
En çok da sana değil kendimin mahcubuyum
Göğsümde telef olan soluğumla besbelli
Telaşa sürükleyen cismimin mağlûbuyum
*
Eksilirim çok defa, eksikten biraz fazla
Ziyan olmaya yatkın söylenmemiş cümlede
Eksildikçe baş başa kazanmadığım azla
Yoran her izahta var ağırlığın ille de
*
Şimdi güz rüzgârları kapıma vura dursun
Güneş kendi içinde yangınlar söndürmekte
Yağmur indiren gökler denizlere otursun
Zaman nabız tutarak başımı döndürmekte
*
Teselli gül dibinde bir avuç kül yığını
Sende arayış hâli, gün ziyası solmakta
Bülbül kayıp ettikçe bütün varı yoğunu
Yürekte uğurlanan son hakkını almakta.
