SEN KADAR
Toprağın özlemiyle Dalında açmadan kuruyan bir gül misali
Editor
0
SEN KADAR
Toprağın özlemiyle
Dalında açmadan kuruyan bir gül misali
Bir bir topluyor kuru yaprakları
Acı acı esen rüzgar
Üşüyen çocukların teni gibi
Ve
Kelebekler kadar solgun şimdi
Yas tutan karanfillerin gölgesinde
Tel tel sıyrılıyor bulutlardan
Göçüyor göçmen kuşları
Ömrümün baharında
Bir bilsen nasıl isterdim
Bu kahrolası yazgımı değiştirmeyi
Aslında kaderci değilim
Doğduğumda yazılmış kaderim
Çaresizlik içinde mutluyum
Çünkü yazgıma yazılan birde sen varsın
Şimdi öpüşür gibi sessizlikle
Su içen ceylanın halka halka dudaklarından
Çakılların yosunların arasında kayboluyorum
Ezilmiş bir kızıl karanfilin uğulduşunu duyuyorum
Dirhem dirhem yok oluyorum
Dallara uzak dağlara uzak
İster yer altındaki sincaplara yakın
Öpüşleri sarmaşığım
Saçları salkım salkım leylaklarım
Yağmur ve toprağın buluştuğu
Baş döndürücü ten kokulum
Güle küskün bülbülün edasıyla değil
Lal olmuş bir kanaryanın sessizliği hiç değil
Çiğdem tüten gamzelim
Şunu hiç unutma ki
Hiç bir şey yakışmadı bana
Özleminin ,hasretinin yakıştığı kadar
Hiç bir şey yakışmadı bana
SEN KADAR...
FADİME( FATOŞ) KAVAK (11_02_2014 )
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
