GÖNÜL

Hasret bıraktın bülbül gibi güle

GÖNÜL
Hasret bıraktın bülbül gibi güle
Yanık türkü misali düştüm dile
Sayende gözyaşım döndü sele
Bir ömür beni ağlattın be Gönül
*
Hiç gitmedi Dünyamdan,dert, çile
Kapıldı umutlarım, rüzgara,yele
Onca efkarımi bildiğin halde
Beni acılarla kuşattın ve Gönül
*
Ne insafa geldin,nede merhamete
Söyle hiçmi vicdan kalmadı sende
Haydi güldür artık yüzümü bir kere
Hep hüzünlerde yaşattın be Gönül
*
Artık bana ne desen boş ve nafile
Umurumda değilsin bundan böyle
Haydi şimdi kendin çal,kendin söyle
Bende moralmi bıraktın be Gönül
*
Dertlerim, yüce dağları bile aştı
Ruhum bu anlamsız hevesine şaştı
Ellerim hep olmayacak dualara koştu
Sonunda ecelsiz canımı aldın be Gönül
Abdurrahman Güngör
29/02024