BOŞU BOŞUNA
Hiç sordun mu kendine
Editor
0
Hiç sordun mu kendine
Keşkeleriyle yaşarken hayatı
Ardına bıraktığın pişmanlığının
Peşine düştün mü hakkını arayıp
Bir sürü nedenlerin varken
Yoksa yitikliğini mi seçtin
Apaçık meydanda iken çektiklerin
Başı sonu belli değilken çilelerin
Dert yumağı sararsın boşu boşuna
*
Korkaklığın nereye kadar söyle !
Geri kalan hayatı heba ederken
Lâl olan dillerin konuşmaz iken
Suskunluğa saklanır köşe bucak
Gölgene bile söz geçiremezken
Kalbin göğüs cebinde madur kalır
Yoksa ömür boyu mahkum etmek mi niyetin
Yaralı kuşlar gibi solunda
Çırpındığını görürken boşu boşuna
*
Şimdi geç kalmışlığın neye yarar
Kara bulutlar etrafını kaplarken
Umut ışıkların sızar mı sandın yüreğine
Ferleri zerre kadar ufaldıkça
Kum tanelerine dönüşür ümitler
Yarınlarından medet beklesen neye yarar
Hangi pişmanlığı geri getirir
Avuçlarından sıyrılırken boşu boşuna
*
Sevip sevilmeyi bile öğrenemedin daha
Sevdanın anlamı ağır geldi kalbine
Yalnızlık tek dostun oldu sonunda
Sırdaş bildiğin dört duvar arasında
Kaybolup gidiyor sun gecenin karasında
Gündüzlerin ise, buğulu can arkasında
Sesin soluğun çıkmazken kabuğunda
Ecelini bekler durursun boşu boşuna
Nesrin Önem
