BİR AİLE MASALI (Destan)
Ölüm her şeyin sonu demişler,
Editor 
BİR AİLE MASALI
(Destan)
16
.........Ölüm her şeyin sonu demişler,
Bunu yaşayıp da görmüşler.
Karalar da bağlasan da,
Gün gelir alışırsın,
Adını anmamaya çalışırsın...
Kabristana gidince sen,
Öyle çok kabirler görecen.
Yaşı; dokuz, yirmi, otuz,
Öte yanda yetmiş dokuz.
Daha öte yanda doksan dokuz.
Anladım yolun sonu orada,
Biz geçici misafiriz burada.
Ne kadar yaşarsan yaşa.
Hepimizin yolu varacak oraya...
Beş yıl inzivadan sonra,
Çıktım şehrin dışına,
Baktım her yana kendi başıma.
Ne kadar da üzülsem,
Bir şey gelmez elimden.
Geçindik saygı ve sevgiyle,
Anıyorum onu hep iyiğileriyle.
Artık duaya muhtaç,
Baş ucuna diktik ağaç,
Gölge yapsın diye...
Ben olmazsam az anılır,
Bayramlarda öksüz kalır.
Ne de olsa sonunda,
Gideceğim ben de yanına.
Ben ölünce ağlamayın,
Kalbinize gam bağlamayın,
Bulutlardan selâm yollayın,
Her şey yalanmış bunu anlayın.
Diyemezsem evlâtlarıma veda,
Diyeceğim tek bir seda;
" Hayat bir çay molası kadar,
Ziyan etmeyin, o kadar.
Yaşayın hayatınızı,
Zorlamayın şansınızı.
Sevin birbirinizi,
Evlâtlarınız da sevsin sizi.
Hayat sevgi saygı demek,
Bilin bir gün sonu gelecek.
Yaradan böyle yaratmış,
Geriye dua edecekler bırakmış"...
Unuttun mu diye soran olursa eğer,
Unutulmuyormuş hiç bir zaman meğer
Olmuşke yüreği, aldığım nefes,
Şimdiyse ne kelâm ne ses,
Sesleniyorum yokluğunda bile ona.
Aldırmadan hüzün yağmurlarına,
Onu düşündükçe nefes alıyorum.
Onu özledikçe yaşıyorum...
Yazdım size bu destanı.
"Hayat masalı " koydum adını.
Burada bitti bu masal,
Elli altı yıllık bir destan.
Herkesin hayatı bir masal,
Masal değil bir destan.
Felek dediyse eğer,
Ondan kaçılamazmış meğer...
HAYAT BİLİNMEZ BİR KADER,
YİNE DE YAŞAMAYA DEĞER !!!
SON
Söyle kara toprak...
Sana verdiğim
emanetime
İyi bakıyor musun?
Sakın incitme
O zaten
Yaralı geldi sana.
Fevkiye Özgür
