SEN YOKSUN’YA

Şehri seyrediyorum Gecenin bir yarısında

SEN YOKSUN’YA
Şehri seyrediyorum
Gecenin bir yarısında
Akşam’dan biraz sonra
Sabah’tan biraz önce
Vakitsizliğin ortasında
Kaldırımda bir bayan
Vücudunu satıyor
Ekmek parasına
Çöpü karıştırıyor
Saçı sakalına karışmış
Yaşlı adam
Ekmekler arasında
Fizik kurallarına direniyor
Bir sarhoş dümdüz yolda
Yanlamasına giderek
Karşı çatıda bir genç
Esrar içiyor alenen
Baş kaldırmış düzene
KUR’AN okuyor bir teyze
Tüllerin arkasında
Ölen kocasına
Sigaramın külleri düşüyor
Alt komşumun balkonuna
Serdiği çamaşırlarına
Koltuğa uzanmış mesaj atıyor
Yirmili yaşlarda bir taze
Asker’deki nişanlısına
Günahlar geçiyor önümden
Ambulans sesleri arasında
Parmak uçlarına basa basa
Bir yerlerde bir kadın şiir yazıyor
Söyleyemediklerini mısra mısra
Yan odadaki yatan kocasına
Şiir dinliyorum başımı yastığa koyunca
Şiir görüyorum geceleri uyunca
Bu şehri de geceyi de şiiri de sevmiyorum
Yanımda sen olmayınca
N.H.R_146.şiir
Bir 1 kişi yakın çekimi olabilir