Yine bir dost meclisinde eskileri yad ederken az dünya kıdemlisiyken verdiğimiz tepkiler geldi akla. Bir dostum bana “Sen çok değiştin” dedi. “Çok sağ ol” dedim ben de. Nedenini sormayacak mısın diye devam etti.

"Aslında sormayacaktım ama sen sorduğuna göre paylaşma ihtiyacın var; peki neden böyle düşünüyorsun?” dedim. “Önceden her noktada atlayıp işimizi, sorunumuzu çözerdin, şimdi sadece dinleyip duruyorsun Hiç hareket yok.” dedi biraz içerleyerek ve biraz da şikayet ederek.
 
Ortamda ani bir sessizlik oldu. Eski ben olsaydı, yok öyle bir şey her zaman elimden geleni yapıyorum, bak hatta yakın zamanda da yaptım diye savunmaya geçerdim. Bir de mesleki deformasyonla onu da delillendirirdim tüm detayı ile.
 
Oysa bu kez verdiğim cevap kısaydı çünkü sadece haklısın dedim. Dost bir gönlü davranışım kadar, bu cevabım da rahatsız etti. İyi de neden böyle yapıyorsun diyerek anlamaya çalıştı. Konu yavaş yavaş kök nedene geldi. Gerçekten de haklıydı, değişmiştim. Önceden bana anlatılan her konuda destek istendiğini düşünürdüm. Sonra insanın sadece dinlenmek, paylaşmak için de anlatabileceğini öğrendim. Bunu kabullenince de doğrudan bana bir husus gelmiyorsa sadece özenle dinlemeye başladım. Konu bana gelirse de ne yapabilirime bakıyorum. Dinlenilme ihtiyacı ile destek istenmesinin ayrımını yapmayı öğrendim de diyebiliriz.
 
Peki ya siz nasıl hareket ediyorsunuz? Size her anlatılan soruna çözüm bulmak için harekete geçiyor musunuz yoksa sizden destek istenmesini mi bekliyorsunuz?