''DOSTLAR'' SENİ HATIRLIYOR...

OZAN AŞIK VEYSEL ÖNEMLİ VE BİLGİLİ BİR ŞAHŞİYETTİR

Mart 22, 2024 - 00:01

Bana Göre OZAN AŞIK VEYSEL ÖNEMLİ VE BİLGİLİ BİR ŞAHŞİYETTİR Onun gibi şahsiyetler bir dünya ya gelmez ve yetişmez ve gelmeyecek hiçbir zaman Aşık Veysellin bıraktığı eserlere sahip çıkmalıyız . her zaman ünlü Ozanımızın ölümünün 46 yılını Saygıyla, Sevgiyle , Hürmetle Anıyorum Allah Rahmet eylesin. Mekanı cennet olsun…

Saygıdeğer Okuyucularım Sizlere İlk önce Ünlü Ozansızımızın Hayatından ve Eserlerinden Bahsetmek istiyorum :

''DOSTLAR'' SENİ HATIRLIYOR...

Aşık Veysel Şatıroğlu, 25 Ekim 1884 tarihinde, Ahmet ve Gülizar çiftinin çocuğu olarak, Şarkışla, Sivas’ta dünyaya geldi. Ailesinin kendisinden önce doğan iki kızını kaybetmesine sebep olan çiçek hastalığı, Aşık Veysel’i de vurdu ve henüz yedi yaşında sol gözünü kaybetti. Sol gözünün ardından, geçirdiği bir kaza sonucu sağ gözünü de kaybeden Veysel, babasının hediye ettiği bir bağlama sayesinde, henüz genç yaşlarında müzikle tanıştı.

Veysel'in iki kız kardeşi, yörede yaygınlaşan çiçek hastalığına yakalanarak yaşamlarını yitirdi. Ardından Veysel de yedi yaşında aynı hastalıktan dolayı iki gözünü de kaybetti. Geçirdiği talihsiz bir kaza sonucunda sağ gözünü de kaybeden Veysel, babasının hediyesi olan bir saz sayesinde, henüz genç yaşlarda müziğe başladı.

Önce başka ozanların türkülerini çalmaya başlayan Aşık Veysel, 1933 yılında tanıştığı Ahmet Kutsi Tecer'in teşvikleriyle kendi sözlerini yazıp söylemeye başladı. Aşık Veysel 20 yaşındayken, I. Dünya Savaşı'nın başlaması üzerine kardeşleri ve arkadaşları cepheye gidince, genç ozan yalnız kaldı. Bu süre içerisinde tek arkadaşı sazı olan ama şair, kendisini iyice müziğe verdi. Savaşın sona ermesinin ardından Esma adlı bir kadınla evlendirilen Veysel, bu evlilikten iki çocuk sahibi oldu. Fakat oğlu henüz on günlükken hayata gözerini yumdu. Esma'nın başka bir adama kaçmasının ardından henüz altı aylık kızı ile baş başa kalan Veysel, henüz çok genç yaşlardayken bu kızını da kaybetmenin acısını yaşadı.

Âşık geleneğinin son büyük temsilcilerinden olan Âşık Veysel, bir dönem yurdu dolaşarak Köy Enstitüleri'nde saz hocalığı yaptı. 1965 yılında özel kanunla maaş bağlandı. 1970'li yıllarda Hümeyra, Fikret Kızılok, Esin Afşar gibi bazı müzisyenler Âşık Veysel'in deyişlerini düzenleyerek yaygınlaşmasını sağladı. Şarkışla'da her yıl adına şenlikler yapılır.

Eserlerinde Türkçesi yalındır. Dili ustalıkla kullanır. Yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk şiirlerinde iç içeydi. Doğa, toplumsal olaylar, din ve siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de vardır. 1973 yılında akciğer kanseri sonucunda vefat etti

Babasının yakın arkadaşı Aşık Ala tarafından eğitilen Aşık Veysel, bu eğitim esnasında Pir Sultan Abdal, Karacaoğlan, Dertli gibi büyük halk ozanlarının eserlerini öğrendi.

Veysel Şatıroğlu, I. Dünya Savaşı başladıktan sonra etrafındaki herkesin cepheye gitmesiyle iyice yalnız kalmıştı. Bu dönemde dertleştiği tek dostu sazıydı. Kendini iyice müziğe veren Aşık Veysel, savaş sona erdikten sonra Esma isimli biriyle evlendirildi. Bu evlilikten iki çocuğu oldu. Oğlunu eşi yanındayken, kızını da eşi onu terk ettikten sonra kaybetti.

Folk edebiyatının hak ettiği değere gelmesi ve folk eserlerinin kaybolmaması için uğraşan Ahmet Kutsi Tacer, Aşık Veysel'in eserlerini kaleme alan ilk kişidir.

Tacer tarafından aldığı davetiye ile Köy Enstütüleri’nde saz hocası olarak çalışmaya başlayan Aşık Veysel, Arifiye, Çifteler, Kastamonu ve Akpınar’da eğitim verdi.

1965 senesinde, Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından müziğe katkılardan dolayı kendisine maaş bağlandı.

Mustafa Kemal'e olan sevgisini her zaman dile getiren Aşık Veysel, kendisini görmek için binbir türlü zahmete katlanıp Ankara'ya gitse de, Mustafa Kemal'i görmesine izin verilmedi. Bunun sebebi hakkında türlü rivayetler bulunmaktadır. En yaygın görüşe göre, elbiselerinin köy tarzında olması ve şık olmaması yüzünden Mustafa Kemal'i görememiştir.

Aşık Veysel, 21 Mart 1973 tarihinde, doğduğu köy olan Şarkışla, Sivas’da hayatını kaybetti.

Uzun İnce Bir Yoldayım, Dostlar Beni Hatırlasın, Güzelliğin On Par'etmez gibi birçok eser bırakan Aşık Veysel, ölüm yıl dönümünde büyük bir özlem ve saygıyla anılıyor. 7 yaşında iki gözünü de kaybeden Aşık Veysel, 21 Mart 1973 yılında akciğer kanseri nedeniyle hayata gözlerini yumdu ancak genç neslin sevgisini kazanmaya devam ediyor.

Halk ozanı Aşık Veysel Şatıroğlu, ölümünün 46. yılında anılıyor. Çiçek hastalığı nedeniyle 7 yaşında iki gözünü kaybeden Aşık Veysel, 'Uzun ince bir yoldayım/Gidiyorum gündüz gece/Bilmiyorum ne haldeyim/Gidiyorum gündüz gece' dizeleriyle hafızalara kazınmıştı. İşte, Aşık Veysel Şatıroğlu hakkında merak edilenler...

SİVİRİALAN KÖYÜNDE DÜNYAYA GELDİ

Asıl adı Veysel Şatıroğlu olan Aşık Veysel, 25 Ekim 1894'te Şarkışla ilçesine bağlı Sivrialan köyünde dünyaya geldi.

Çocukluğunu ve gençlik yıllarını Sivrialan köyünde geçiren ünlü ozanın iki kız kardeşi, bölgede yaygınlaşan çiçek hastalığına yakalanarak hayatlarını kaybetti. Aynı hastalığa yakalanan ve 7 yaşında iki gözünü de kaybeden Aşık Veysel, babasının teşvikiyle 10 yaşındayken saz çalıp şiir söylemeye başladı. Büyük ozan, o dönemde saz ustaları Çamşıhlı Ali ve Molla Hüseyin'den ders aldı.

İlk evliliğini 1919'da Esma Hanım ile yapan, annesini ve babasını 1920'de kaybeden Veysel Şatıroğlu, eşinin kendisini terk etmesi üzerine 1928'de ikinci evliliğini ise Gülizar Hanım ile yaptı. Veysel'in bu evlilikten Zöhre, Ahmet, Hüseyin, Menekşe, Bahri, Zekine ve Hayriye adlarında 7 çocuğu dünyaya geldi. Çocuklarından Hüseyin birkaç aylıkken hayatını kaybetti.

Ozanın büyük oğlu Ahmet Şatıroğlu ise 84 yaşında 11 Ocak 2018'de yaşamını yitirdi.

"AŞIKLAR BAYRAMI'NDA ADINI DUYURDU"

Sivas'ta öğretmenlik ve Milli Eğitim Müdürlüğü görevlerinde bulunan şair ve oyun yazarı Ahmet Kutsi Tecer'in davetiyle köy enstitüsünde saz hocası olarak görev yapan Veysel'in adı ilk kez 5 Ocak 1931'de düzenlenen "Sivas Aşıklar Bayramı"nda duyuldu.

Ömrü yoksulluk ve zorluklarla geçen Aşık Veysel'in Cumhuriyet'in 10. yılı için yazdığı destanın yayınlanması ve Sivas Aşıklar Bayramı'ndaki başarısı dikkati çekti.

Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM), "Anadilimize ve milli birliğimize yaptığı hizmetlerden ötürü" 1965 yılında özel bir kanunla halk ozanına 500 lira aylık bağladı.

Aşık geleneğinin son büyük temsilcilerinden olan ünlü halk ozanı, 1971 yılında Nevşehir'in Hacıbektaş ilçesinde son konserini verdi.

Aşık Veysel, 21 Mart 1973 günü saat 03.30'da doğduğu köy olan Sivrialan’da, şimdi adına müze olarak düzenlenen evde hayata gözlerini yumdu.

GERİDE ÖLÜMSÜZ ESERLER BIRAKTI

Veysel'in ilk şiir kitabı "Deyişler", 1944 yılında yayımladı. "Sazımdan Sesler" ve "Dostlar Beni Hatırlasın" adlı şiir kitapları bulunan ozanın ölümünden sonra ise 1984 yılında "Bütün Şiirleri" adlı eseri tekrar yayımlandı.

Ölümünden birkaç saat öncesine kadar bile ''Birbirinizle, konu komşuyla iyi geçinin, dirliğiniz, düzeniniz bozulmasın'' diyerek, ''Kürt'ü Türk'ü ne Çerkez'i/Hep Adem'in oğlu, kızı/Beraberce şehit, gazi/Yanlış var mı ve neresi'' dizeleriyle birlik ve beraberliğe vurgu yapan ünlü halk ozanı, şiirlerinde yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk iç içe olan, aşık geleneğinin son büyük temsilcilerinden biri oldu.

Çocukken iki gözünü de kaybetmesine rağmen şiirlerine yansıttığı vatanseverlik, hoşgörü, yaşama sevinci, sevgi, birlik ve beraberlik mesajlarıyla hem kendi dünyasını aydınlatan hem de bugünlere ışık tutan halk ozanı, hafızalara kazınan çok sayıda eser bıraktı.

Eserleri

Anlatamam derdimi (5:24)

Arasam seni gül ilen (4:18)

Atatürk'e ağıt (5:26)

Beni hor görme (2:46)

Beş günlük Dünya (3:58)

Bir kökte uzamış (4:55)

Birlik destani (1:42)

Çiçekler (3:05)

Cümle âlem senindir (6:44)

Derdimi dökersem derin dereye (4:51)

Dost çevirmiş yüzünü benden (3:12)