77 yılında 150 kişilik kontenjanı olan Hacettepe Tıbbı kazandım..

Artık geriye bakmıyorum, çünkü başlangıcın ucu görünmez oldu..

Mart 11, 2024 - 13:27

77 yılında 150 kişilik kontenjanı olan Hacettepe Tıbbı kazandım..

Günaydın..

İnsanın keyifle yaptığı bir işe başlaması ne güzel!!

Ailemde muhtemelen herkes orta yaşı geçtiği için çocukluğumdan itibaren doktor olmam gerekiyormuş gibi şartlanmıştım..

Babamın memuriyeti nedeniyle liseyi okuduğum Rize'de dersler ya boş geçerdi ya da kitapların yarısı bile bitmezdi..

Okulumuz sıralamada ikinciydi ama listeyi ters çevirince!!

77 yılında 150 kişilik kontenjanı olan Hacettepe Tıbbı kazandım..

Lisedeyken İngilizceyi mektupla öğretim kurumu olan FONO'dan kendi kendime öğrenmiştim, o bilgi ile hazırlık sınıfını da atladım..

İlk üç senesi 12 Eylül öncesi olaylarla dolu sonrası da sudan çıkmış balık gibi geçirilen gençlik dönemiyle 6 senelik eğitim bitti..

Tıp Fakültesine beyin cerrahı olmak için girmiştim, ama son sınıfta çocuk cerrahisi asistanlığı teklif edildi..

Tabii, ayaklarımın yerden kesildiğini söylememe gerek yok..

3 senesi gün aşırı geriye kalanı üç günde bir nöbetle geçen 6,5 yıllık asistanlığım her anı "action" doluydu!!

Geçtiğimiz günlerde yıkılan Dışkapı SSK çocuk hastanesinde 4,5 yılda 3.500 tane ameliyat yaptım..

Asistanlık sonrası olgunlaşma dönemim kesinlikle orada oldu..

Daha sonra Başkent Üniversitesi'nde çocuk cerrahisini kurdum, burası Hacettepe'den sonra eğitiminde ballı kaymak gibi oldu..

Sonrası yine bir süre Karadeniz'de çalışma ve şimdileyin de yarı özel sektör yeri Vakıf Üniversitesi..

Geçenlerde bizim baba kitaplardan birini açtım, chapter chapter çevirdim..

Bunca yıl içerisinde yazılı olan ameliyatlardan görmediğim yok yapmadığım ise birkaç tane..

Bunları öğrenmek için değil ne kadar şanslı olduğumu ifade etmek için söylüyorum..

Gerçekten "prima" yerlerde "prima" insanlarla çalıştım..

Aldıklarımı da öğrencilerime ve asistanlarıma kendi öğrendiklerimi de katarak aktarmaya çalıştım..

Artık geriye bakmıyorum, çünkü başlangıcın ucu görünmez oldu..

İyi ki çocuk cerrahı olmuşum..

Yaptığımız iş, bir yönüyle Tanrı'nın tablo çizerken eksik bıraktığı yerleri fırça darbeleri ile tamamlamak gibi..

Belki de farkında olmadan geleceğin resmini çiziyoruz!!

Sağlıklı ve huzurlu bir hafta olması dileğiyle..