YORGUNUM
Her zamankinden yorgunum bu sıralar. Çok güçsüz, çok dalgın, çok hırçın,
Her zamankinden yorgunum bu sıralar.
Çok güçsüz, çok dalgın, çok hırçın,
Bir o kadar da suskun ve çaresizim.
Hiç kimse ile tek kelime konuşmaya,
Halimi anlatmaya da yok dermanım.
*
Eskiden kendimle çok konuşurdum.
Ama artık onu bile yapamıyorum.
Aslında ben kendimle yüzleşmekten,
Görmezden geldiğim dertlerimden,
Köşe bucak kaçmaya çalışıyorum.
*
Çünkü bir şeyi çok iyi biliyorum.
Suskunluğumdan sıyrılıp bir kez daha,
Kendimle konuşmaya başlarsam eğer,
Kanamaya başlayacak tuz bastığım,
Yüreğimdeki kapanmayan yaralarım.
*
İşte bu yüzden etrafımdaki insanlardan,
Baktığımda bitkin yüzümü göreceğim,
Gerçeğimle yüzleşeceğim aynalardan,
Yüreğimi tekrar konuşturacak herşeyden,
Ama en çokta kendimden kaçıyorum...
Ayşe KARADENİZ