YENİDEN YAZ BENİ
Tozlu sokaklarda kaybettim çocukluğumu
Editor
0
YENİDEN YAZ BENİ
Tozlu sokaklarda kaybettim çocukluğumu
Sahte bakışlarda yalan hayatlarda..
Benim hiç renkli misketlerim olmadı
Oynayamadım sokaklarda..
Hiç kırmadım hatice teyzenin camını
Benim arkadaşlarım hiç olmadı
Tek arkadaşım.. sırdaşım.. yoldaşım..
Sırtıma yüklediğim boya sandığımdı.
Derin yamaçların engebeli yolları olurdu
Her saklanmamda ebe beni bulurdu
Misketlerim her defasında kaybolurdu
Yeniden yaz çocukluğumu oyunlarımı..
*
Yalnız evimin soğuk odası..
Benim öyle renkli çarşaflarım olmadı
İnce bir yorganım kalıplaşmış bir yastığım..
Üşüdüğümde ısıtan hayallerim vardı.
Her sabah komşudan gelirdi sucuklu yumurta kokusu
Benim kahvaltımda yeşil zeytin hiç olmadı
Yeniden yaz odamı çarşaflarımı..
*
Her sabah onu görmek için yolumu uzatırdım
Tokalaşmak için her elini uzattığında
Arkama saklardım..
Benim ellerim nasırlı, toz kokar boya kokar
Onun elleri kalem tutar..
Pelik örgülü saçları inerdi omuzlarından aşağıya
Deniz mavisi gözlerine ne güzel yakışırdı
Sırtındaki pembe çanta
Yeniden yaz beni ellerimi..
*
Şehrin en kalabalık yerini secerdim
Boya sandığımı açar kalabalığın içinde kaybolur giderdim.
Akşam olup paydos edince
Cebimdeki üç beş kuruşun mutluluğuyla
Belki yine onu görürüm diye yolu uzatırdım..
Üzerime sinmiş boya kokusunu alır diye
Yanına yaklaşamazdım
Tırnak aralarıma girmiş boyaları hep ondan sakladım..
Bu yüzden onun elini hiç tutamadım..
Ben hiç onlu hayaller kuramadım..
Yeniden yaz kaderimi
Yeniden yaz hayatımı hayallerimi..
@321suskun/Zariye Cengizoğlu
