YABAN GÖZLERİN
Ervah-ı ezelden yoldur âleme Diyardan diyara zaman gözlerin
Editor
0
YABAN GÖZLERİN
Ervah-ı ezelden yoldur âleme
Diyardan diyara zaman gözlerin
Sadırdan, satıra levhi kaleme
İz taşır durmadan yaman gözlerin
Sokulur gönlüme, büyür günahım
Aklımı küçültür, çoğalır âhım
Dünyada kurulu nerde dergâhım
Yadıma sılama harman gözlerin
Her hâle duyguya kâr ile zarar
Dört mevsim, beş vakit ilhama yarar
Haddini bildiren nerdedir karar
Yasası kendinden ferman gözlerin
Baktıkça susatıp ister haracı
Kuyusu derinde, suyudur acı
Kanımda dolaşan zehri ilacı
Nazenin ömrüme çiyan gözlerin
Gölgesi karanlık ışığı parlak
Dimağda kopuştur, türküde bozlak
Yeminler olsun ki kelâmı muğlak
Sükûtun iline zeban gözlerin
Gündüzün merkezi, gece koğuşu
Bulutun gözünden nemi sağışı
Başımın üstünde dolu yağışı
Doruğa oturmuş duman gözlerin
Yıldızî aldanıp göç etme bile
Yelinden savrulup düşersin sele
Yüreğe yaşatır bin türlü çile
Ha koptu, kopacak tufan gözlerin...
Nezahat YILDIZ KAYA
