VEFASIZ....
Gül bahçesi bağban ister su ister
VEFASIZ....
Gül bahçesi bağban ister su ister
Su mu verdin dallarıma vefasız?
Yalnız toprak değil; gülü aşk besler
Acımadın hallarıma vefasız...
Bülbül olup ötsen, güle erilmez
Emeksiz zahmetsiz gonca derilmez
Dikene değmeden güle varılmaz
Baş mı koydun yollarıma vefasız
Sevgi ile toprağını kazmadan
Güneş olup can özüne sızmadan
İnci gibi ab-ı çeşmler dizmeden
Su mu döktün kollarıma vefasız
Aşk oduyla sahralara düştüm ben
Nârın ile yandım yandım piştim ben
Meczup gibi yüce dağlar aştım ben
Serap oldun çöllerime vefâsız
Sıcak kumlar köz köz olup yakarken
Dîdelerim sicim gibi akarken
Herkes bana acıyarak bakarken
Bent mi kurdun sellerime vefasız?
Arı idim çiçeğimi soldurdun
Sol yanımı hicran ile doldurdun
Has bahçemin güllerini yoldurdun
Sem zerk ettin ballarıma vefâsız
Nurgül KAYNAR YÜCE