SİZ UYURKEN
Karanlığı maviye boyarım her gece
Editor
0
SİZ UYURKEN
Karanlığı maviye boyarım her gece
Ay'ı yutar bulutlar
Sokar elimi ben çekerim kursağından
Belini okşarım hırçın dalgaların
Sakinleşir çarşaf gibi olur deniz
Bir elimde nubuk bir elimde kavil
Tek tek ben parlatırım yıldızları
Bulutların vanasını açar
Çiçekleri ağaçları sularım tek tek
Kelebeklerin kanatlarını boyarım
Benek benek öbek öbek rengârenk
Çiçek doğurtururum tomurcuklara
Sonra bir bomba sesi duyulur uzaklarda
Yetim bir çocuk çığlığıyla
İki damla yaş akar yanağından toprağa
Çiçekler solar boynunu büker
Üzülür ağaçlar yaprak döker
Kuşlar havalanır çığlık çığlığa
Gök yüzü kararır
Deniz hırçınlaşır
Ay saklanır bir kara bulutun arkasına
Ben bir ayrılık şiiri daha yazar bırakırım baş ucuma
Siz sabaha kadar yanan penceremin ışığını
Çöpe attığım boş şişelerin sayısını
Bakkala kaç paket sigara yazdırdığımı bilirsiniz
Ama lambamın gündüzde açık kaldığını bilmezsiniz
Sizin gündüzünüzün benim gecemden
Daha karanlık olduğunu bilmezsiniz
Şimdi yazsam bunları tek tek
Aman sende sarhoş şairin şiiri diyeceksiniz
Sizi ne kadar sevdiğimi söylemeyeceğim
Zaten söylesem de bilmeyeceksiniz
N.H.R.534.ŞİİR_22/11/2018
