RUHLARINIZ SAD OLSUN .NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE !!
Çanakkale'nin İsimsiz Kahramanları Konuşuyor
Editor
0
Bir gün mevzilerden ateş ediyoruz. Arıburnu'nda düşmana doğru...Çekiyorum tetiği, çekiyorum, tüfek patlamıyor, ateş etmiyor. Tüfek bozuldu herhalde, dedim. Bir arkadaş vardı yanımda, ona:"Bak hele benim tüfek bozulmuş, ateşlemiyor." Arkadaş bir baktı, benden yana, "Ne bozulmuşu, senin parmak gitmiş" dedi. Ben o zaman acısını duydum işte. Ciz etti içim, bir kurşun gelmiş, tetiği çektiğim parmağı alıp götürmüş." (Er Halil Helvacı) "Bir top mermisi yanımda patlayıverdi. Ne olduğunu anlayamadım bile. Sonra arkadaşlar gecenin yarı aydınlığında bakmışlar ki bacaklarım sallanıyor -kasap eti gibi- iyisimi demişler, şu bacakları biz kasatura ile keselim, kangren olmasın. Ve uçurmuşlar diz kapaklarımdan aşağısını. Sonra kestikleri yere tütün basmışlar, olmamış biraz da killi toprak bastırmışlar. İyi gelmiş vesselam." (Çanakkale'nin meçhul kahramanlarından) "Çok kişi öldü, çok...Sayılarını bilmek imkansız.Dereler su gibi kan akıyordu mesela...Gece su içtik dereden. Bir de sabah baktık ki içtiğimiz kan imiş." (Çanakkale gazilerinden Memiş Bayraktar) "O kadar çok mermi sarf ediyorduk ki, tüfeğin önünden ve yerlerden kapçıkları kürekle atıyorduk. Artık ölülere o kadar alışmıştık ki, bir insanın yanı başında ölüvermesi tabii geliyordu. Ve az sonra sıranın sana geleceğini biliyor ve bekliyorduk." (Mustafa Zeybek) "Fransızlar, 21 Haziran'da, beş-altı günden beri keşif ve şiddetli topçu ateşiyle hazırladıkları kuvvetli bir hücumu baskın şeklinde yaptılar. Bu hücumda patlama kuvveti gayet müthiş bir obüsün duman ve toz bulutları içerisinde kaldık. Bulutlar sıyrılınca yanımda 6.Alay'ın 6.Mülazım-ı Evveli Ulvi Bey vardı. Yere düştü. Yanına gittim.Baktım bir obüs parçası ayağını almış götürmüş. O vakit doktorlar, deriyle köküne bağlı olan bu ayağı kesmek istediler. Bilir misiniz ne dedi: "Aman ayağımı kesmeyin sonra bölüğümün başına bir daha gidemem." Yalvarıyor, gözyaşı döküyordu." (Yüzbaşı Emin Ali Bey) "Hücum sabah ezanıyla başladı ve bütün gün devam etti, hiç durmadı. Yemek için ara ara falan verilmeksizin...Hücum bir emirdi. Bir kere emir verildi mi ya öleceksin, ya kalacaksın." (Recep Turdal)
