PLATON

Bu gölgeler dünyasında hakikate ulaşmak, zihnimizin oluşturduğu parmaklıklardan kurtulmaktan geçer.

Platon’un mağara alegorisinde insanlar, zincirlenmiş ve sırtları mağaranın girişine dönük bir halde otururken karşılarındaki duvarda -arkalarındaki ışık kaynağından yansıyan- kendi gölgelerini seyrederler.

Aralarından biri zincirlerinden kurtulur ve tek bir yöne değil içinde bulundukları mekâna tüm yönleriyle bakmaya başlar. Bu şekilde görür ki; yegâne gerçeklik olarak düşündükleri imgeler sadece bir yansıma. Işığa yüzünü dönen insan ilk etapta gece körlüğü yaşasa da yansımaların asıl formlarını ve gerçekliği görerek aydınlanır.

Dogmalar, ideolojiler, önyargılar, stereotipler, öğrenilmiş çaresizlik, şemalar, gaslight gibi manipülatif yöntemlerle yüklenen olumsuz kodlar kendi gerçekliğimize karşı akıl körlüğüne neden olur ve akıl körlüğü bedelini zihinsel esaret olarak ödetir.

Bir başkasının algı yanılgısı veya yetersizliği bizim gerçekliğimizin sınırlarını belirleyemez.

Gerçek bir varoluş mücadelesi mevcudiyetin sınırlarını aşmaktan geçer.

Hakikatin ışığıyla aydınlanan insan, zihnindeki kurgusal ve algısal yanılgıların zincirlerinden de kurtulmuş olur.

Hakikat, sınırların ardındaki ülkenin adıdır.

Elif SÖZER