Kadim Türk şehri Tire işgal altında.
Köylülerin umudu olan bir isim var. Tire dağlarının namlı Efesi Gökçen Hüseyin...
Editor
0
1919 yılının Temmuz ayı.
Kadim Türk şehri Tire işgal altında.
İşgalci Yunan merhametsiz, kana susamış.
Ahali üzgün, bitap, öfkeli
O günlerde,
Tire dağlarının namlı Efesi Gökçen Hüseyin...
Yunan zabitleri bir gece haber salıyor Efe’ye
Köylünün ağabeyi, babası, hamisi, koruyucusu ya,
“Tamam” diyor, “geliyorum”.
Dostları, ailesi “gitme Efem” diyorlar
Bir pusudan korkuyorlar.
Ama Efe hoyrat, serde yiğitlik var bir kez.
Öfkeleniyor eşine, dostuna,
“Hayde ülen, serçeden korksak darı ekmezdik” diyor.
Koca beşli tabancasını silahlığına yerleştiriyor
Fişeklerini sarıyor, keskin bıçağını beline takıyor
Gümüşlü tüfeğini de sırtına asıyor
Gece karanlığında, çıkıyor yola.
Yunan zabitleri bir kulübedeler, mükellef bir sofra kurmuşlar
Önce Gökçen’i buyur ediyorlar
Bir lokma bile yemiyor zalimin sofrasından.
Efe mesafeli, eli tetikte, sinirleri gergin
Zabitlerden biri Gökçen’in önüne kırmızı kadifeden bir tütün kesesi atıyor
“Sar bakalım kendine bizim tütünden” diyor
Ama bir yandan da kahkahalara boğuluyor
Soruyor Efe, “Neye gülüveriyon?”
Zabit cevap veriyor,
“Aydın’da bir kızı boğazlamıştık, onun entarisinden kestim bu kumaşı”
Gökçen hiddetleniyor,
“Kızı çekiverdiğiniz zaman size bir şey dedi mi” diye soruyor
Bu defa kahkahalar hep bir ağızdan yükseliyor, aynı zabit cevap veriyor,
“Benim intikamımı size komazlar dedi” diyor.
Zabit daha lafını yeni bitirmişken, bir anda
Gökçen Efe’nin emektar tabancası ardı ardına patlıyor
Zabitler kanlar içinde, göğüsleri delik deşik.
Tıpkı şehit düşen o masum Türk kızının son sözleri gibi
Koca Efe, ne o kızın intikamını Yunan’ın yanına koyuyor
Ne de o geceden sonra Yunan’a aman veriyor.
Tekrar dağ yolunu tutuyor Koca Efe.
Zira, vakit artık düşmana kan kusturma vakti
Yanında Dereli Hacı Emmi’siyle, Kemerdereli Ali’siyle,
Osmancıklı Mehmet’iyle, Eğridereli Osman’ıyla
Gözü kara yüzlerce zeybeğiyle
Fata’da, Kemerdere’de, Üçyol’da
Çobanköy’de, Kaymakçı’da, Köşk’te
Destan yazıyor Efe, yanındaki vatanseverlerle.
Ta ki henüz 28 yaşındayken, cansız bedeni toprağa düşene,
Şehadet şerbeti içene dek.
Ondan istiklal sancağını devralan zeybekleri
Vuruşmaya devam ediyorlar elbet.
Ne cennetmekân efelerinin kanını yerde bırakıyorlar
Ne de katledilen masum Tirelilerin.
Ve gün geliyor,
Bu mübarek vatan topraklarını işgalden kurtaran
Başkumandan Mustafa Kemal Atatürk’ün şanlı askerleri
Tire’ye giriyor.
İşte o gün, yani bundan tam 100 yıl önce bugün
Tire’nin ilelebet Türk yurdu olarak kalacağı
Son kez tarihin sayfalarına altın harflerle yazılıyor.
Tüm vatan müdafilerinin ruhları şad,
Kurtuluş yıl dönümümüz kutlu olsun.
-Ali Özçelik-
