İNSAN
Kün emriyle hasıl oldum Bir su kesesinde kaldım
Editor
0
İNSAN
Kün emriyle hasıl oldum
Bir su kesesinde kaldım
Dokuz aylık yoldan geldim
Dünya denen garip hana
Muştu ile duyurdular
Acıktıkça doyurdular
Masim diye kayırdılar
Sevgi gösterdiler bana
Ninni ile uyutuldum
Göz nuruyla büyütüldüm
Hakk aşkıyla eğitildim
Öğretmenim oldu ana
Emekledim sürünerek
Höllük ile sarınarak
Tüm kirlerden arınarak
Neşe kattım tatlı cana
Adım ile çağırıldım
Sevgi ile yoğuruldum
Ayaklanarak doğruldum
Dilimle şenlendi hâne
Yıllar geçti palazlandım
Aşka düşüp alazlandım
Işkın verdim filizlendim
Kor ataşta yandı sîne
Kapıldım dünya işine
Düştüm ekmek telaşına
Girince seksen yaşına
Tekrar çocuk oldum gene
Nurgül’üm bak devir döndü
Nice ocak yandı söndü
Beden cansız ata bindi
Yatırıldım kara sine.
Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ
