"Gri"

Bazen karanlıklardan aydınlıklara çıkmak için tek bir düşünce yeterlidir. Çıkmak düşüncesi...

Başlamak bitirmenin yarısıdır demiş, düşünür. O zaman düşünmek de bir adım

ilerlemektir istenene. Kendini inandırmak, belki de başarmak için adımların en büyüğü ve

en güçlüsüdür. Her şey siyah değildir hayatta... Her şey beyaz değildir dünyada...

                   Gri bir ton vardır. Her ne kadar arada kalmışlık içerse de, iki renk arasında kalın-

dığında en güzel kurtuluştur o gri ton... Hem umut verir, hem kabulleniş... Hayatın gri

tonlarını göz ardı etmemek gerekir. Siyahtan beyaza geçiş ne kadar zor olsa da, beyazdan

siyaha geçiş bir an kadar yakın ve bir o kadar da kolaydır. Ama araya gri bir ton sıkıştırır-

sanız ne birden siyahlara bürünür hayatınız, ne de siz bu siyahlar içinde debelenmek zorunda kalırsınız.

                    Bazen siyahları kabul etmek gerekir, doğru. Ve bazen de beyazları reddetmek...

Bazen iki renk arasına, üçüncü bir rengi sıkıştırmaktansa, ya artı ya da eksiyi kabul etmek

gerekir. Yani ya siyahtır hayat bazen ya da beyaz. İkisinin ortası yoktur bazen. İşte tam bu

anda üçüncü bir renk, bazen huzur verir hayata. Umudun başlangıcıdır o, gelecek hayal

kırıklıklarının alıştırma evresi, birden çökmektense, yavaş yavaş ve sindire sindire, alıştırarak karanlığa bürünmenin orta evresidir.

                 Hep beyazlar olsun hayatınızda tabi. Siyahlar sadece elbise gibi kalsın ve istediğiniz an çıkartabilin. Beyazlar ise hiçbir zaman sizi terk etmesin. Ama bir gün terk edecekse o beyazlar, mutlaka araya bir gri sıkıştırın. Bir ara renginiz olsun ki, birden

çakılmayın. Bir ara, kendinize beyazlar edinmek için mola verin hayata. O beyazlar gelene

kadar siyahlarla idare etmek yerine, arada kocaman bir soluk almak için durun ve bir griniz olsun mutlaka.

                   Ama renginiz ne olursa olsun, gökyüzüne baktığınızda tek renginiz mavi olsun hayatta. Yine ve yeniden gülümseyin, engin maviye...

Kim bilir, birbirimizden habersiz, birbirimizden uzakta, aynı anda bakmışızdır

belki gökyüzüne ve kim bilir, belki de birbirimize gülümsemişizdir yine...

Hoşça, dostça, her daim sevgiyle...

(Emine Özel Summak)