EN BÜYÜK SANCIMSIN ANNE
Daha rahmindeyken beni sevginle bezedin
Daha rahmindeyken beni sevginle bezedin
Süt kokunu bedenime yayarak hayat verdin
Sevginin en büyük onurunu tattırdın anne!..
Hiç yılmadan, usanmadan ebedi çalıştık
Zorluklara göğüs gerdik
Halimize şükürler yağdırdık
Kendi bildiğimiz kabuktan çıkmadık anne!..
Konu komşuya koca değerler verdik
İnsanları ayırım yapmadan sevdik
Hakiki sevgilerin uğrunda ömrümüzü serdik
Kimi zaman güldük, kimi zamanda ağladık
Bu hayatın ağır sillesinden sıyrılıp kendimizi bildik
Biz, insanları gerçekten çok sevdik anne!..
Caddelerde yürüyen insanlara
Selâm vermeyi hiç unutmadık
Yüce yaradanın büyük gücüne sığındık
Biz, büyüklerin sözünden çıkmadık anne!..
Ağır yüklü işlerde canla çalıştık
Çocuklarımıza kimi zaman anne
Kimi zamanda baba olmayı bildik
Hep uğraş verdik
Ama... Biz asla pes etmedik anne!..
Çok büyük kabuslar görsekte kimseye anlatmadık
İçimizi yakan hüzünlerle duâlarımıza sığındık
Bizi kimsenin yıkmasına izin vermedik
Paslı zincirleri hayatımızdan yok ettik
Uzak sevgileri yakın gördük, onlara kucak açtık
Biz, hayata tutunduk, hiç umutsuz olmadık anne!..
Bizi gafil avlamaya geldiler
Huzurumuzu istediler
Yedi cihandaki sevgimizi sezdiler
İşte! O zaman insanlığımıza değer biçtiler
Hanemize dokunmadan gittiler
Biz, hep doğruluklarla yaşadık anne!..
Bu dünyada en çok sana muhtaç kaldım
Siyahi gecelerin zifiri karanlıklarında daraldım
Sakın üzülme!
Anne yüreğin, beni kimseye gebe bırakmadı anne!..
Mesafeler ne kadar ırak olsada
Yanına gelmek, sana sığınmak istedim
O mübarek ellerini başıma koymak istedim
Koynunda mışıl mışıl uyumak istedim anne!..
Ne zaman kirpiklerim ıslansa
O an, sen aklıma geldin
Özleminle içime kramplarla girdin
Anne yüreğinle ruhumu güldürdün
Sen, benim en büyük sancımsın anne!..
Mehmet Öksüz