ARA VERMEK

Geçen hafta ara tatildi…araya bayram girdi…Farkındayım, ben ‘aralanamadım’…

ARA VERMEK
Bayram veya değil hayata bir ‘ara’ vermeye çalıştığımız günlerde artık aralanmıyoruz farkında mısınız?

Sonra 'ara vermek' ne demek dedim?

Ve kendime giydirdiğim her kimliğimi; bana hizmet etmesi gerekirken beni büyütmek için ne kadar ara vermemek üzere çerçevelediğimi farkettim.

Bir girişimci olarak hep, her gün bilgisayar başında çalışmam gerekir; çalışmazsam işimi büyütemem, geliştiremem, takım arkadaşlarıma yetemem diyerek çerçevelemişim…

Bir iş insanı olarak, agresif okuma ve bilgi bombardımanı ile kabımı doldurmam, bunu yapmazsan verdiğim danışmanlıklar için yeterli olamam diye çerçevelemişim…

Bir anne olarak, oğlumun ihtiyacını o daha ihtiyaç olarak farketmeden dahi karşılamaya hazır olacak şekilde koşullarımı hazır tutmalıyım diye çerçevelemişim; onunla olacağım zamanı dahi bir iş toplantısı saati gibi programlamışım…

Bir kadın olarak desem…Orası biraz karışık, gelli-gitli…Kendi takımlarının liderliğini yapan ve kendi ayaklarını kurumsallaştırmaya çalışan hemcinslerim okuyorsanız el kaldırın:) Düğümlerimizin bir kısmı maskulen kaosun içinde unuttuğumuz dişiliğimizde…

Sadece İnci olmak desem…Oradada bu aralar rutinlerinin içinde bir tutsaklık çerçevelediğim…Farkında ve rahatsız…

‘Ara vermek’ dediğimiz, şu andaki iş hayatının suptil bilincinde olan tembellik, işe yaramamazlık, bir şeyleri kaçırmak değil; tam tersine dolan kaplarımızı boşaltmak, önceliklerimizi belirlemek, hayatımızda artık kalbimize hizmet etmeyen sözcük, cümle, bakış ve hatta insanı bırakabilmek ve sadece yaşamın şu anında olanı kutlayabilmek…

Geçen hafta ara tatildi…araya bayram girdi…Farkındayım, ben ‘aralanamadım’…

O yüzden bugün çalıştığım yerden bol bol bahçemdeki sümbülleri izlemek istiyor gönlüm…

İnci Abay Cansabuncu

Tech Talent Alchemist/Ecosystem Strategist
Bu resim için alternatif metin açıklaması yok